Zidentyfikowaliśmy ekspresję VEGF-C, PlGF i Ang-1 we wszystkich komórkach tucznych, ale nie w komórkach plazmacytoma. VEGF-D wyrażono w TEPC1165SZ i TEPC2027, a Ang-2 wykryto tylko w TEPC1165SZ. Ekspresja Ang-2 nie była wykrywalna w komórkach tucznych. Aby ocenić, czy czynniki angiogenne uwalniane z komórek tucznych mogą oddziaływać na komórki plazmocytomy, zbadaliśmy ekspresję receptorów dla VEGF i Ang-1 / Ang-2, w tym VEGFR1, VEGFR2, VEGFR3 i receptorowej kinazy tyrozynowej Tie-2 . TEPC1165SZ eksprymował VEGFR1 i Tie-2, podczas gdy TEPC2027 wyrażał tylko Tie-2. Wszystkie komórki mastocytów ekspresjonowanych w mastocytach Tie-2 i TRIAD również ulegały ekspresji VEGFR2. Figura Ekspresja proangiogennych czynników i receptorów w komórkach tucznych i komórkach plazmocytu. (A) Całkowity RNA wyekstrahowany z pierwotnych komórek tucznych ze szpiku kostnego (BMMC, hodowany z IL-3, komórki TRIAD, hodowane za pomocą SCF, IL-6 i IL-10) i śledziony (SPMC, hodowane z IL-3), i z linii komórkowych plazmacytoma (TEPC1165SZ i TEPC2027), poddano RT-PCR z użyciem specyficznego startera. Przedstawiono reprezentatywne wyniki. (B) Analiza Western błot lizatów z 2 x 106 komórek tucznych i komórek plazmacytoma przy użyciu specyficznych przeciwciał. Dokładność załadunku oceniano przez powtórzenie przeciwciał anty-aktynowych. Kontrole pozytywne: VEGF-C, tkanka płucna; Ang-1, rekombinowany Ang-1 (2,5 ng); Ang-2, rekombinowany Ang-2 (2,5 ng); Tie-2, ludzkie żyły pępowinowe EC. (C) Zawartość VEGF-A w supernatantach hodowli komórek tucznych i komórek plazmocytu, wykrywanych przez specyficzny test ELISA. Wszystkie komórki hodowano w stężeniu 106 komórek / ml przez 48 godzin. Stosując lizaty komórkowe w eksperymentach z immunoblotami, potwierdziliśmy, że pierwotne komórki tuczne (BMMC, komórki TRIAD i SPMC) eksprymują białka VEGF-C i Ang-1, ale nie Ang-2 (Figura 1B). Ekspresję Ang-1 w pierwotnych komórkach tucznych potwierdzono przy użyciu 3 różnych przeciwciał (N-18, H-98 i C-19, Santa Cruz Biotechnology Inc.), które specyficznie wykryły pasmo przypisywane Ang-1 (wyniki pokazane odzwierciedlają Dodatek N-18, inne nie pokazane). Ekspresja Tie-2 w komórkach tucznych, która była wykrywalna przez RT-PCR, nie została potwierdzona przez immunoblot; prawdopodobnie odzwierciedla to niski poziom ekspresji Tie-2 w komórkach tucznych. Ponadto, potwierdziliśmy przez immunoblot, że lizaty komórkowe z komórek plazmatycznych plazmocytów TEPC1165SZ i TEPC2027 eksprymują Tie-2, ale nie Ang-1 ani Ang-2 (Figura 1B). Zmierzyliśmy wydzielanie VEGF-A przez pierwotne komórki tuczne i porównaliśmy je z komórkami plazmocytu (ryc. 1C). VEGF-A wykrywano przy stężeniach 15. 17 pg / ml w supernatantach hodowli wszystkich pierwotnych komórek tucznych (BMMC, komórki TRIAD i SPMC), ale w znacznie wyższych stężeniach (1,7. 1,8 ng / ml) w supernatantach hodowli TEPC1165SZ i TEPC2027 komórki plazmocytomowe. Ponieważ komórki tuczne wyrażają Ang-1, a komórki plazmocytomy wyrażają receptor Tie-2 Ang-1, testowaliśmy, czy komórki plazmocytomy reagują na Ang-1. Przy użyciu komórek plazmatycznych TEPC1165SZ i TEPC2027 zmierzono proliferację, przeżycie i wydzielanie VEGF-A w obecności lub nieobecności rekombinowanej Ang-1 (nie pokazano). Nawet przy najwyższym badanym stężeniu (250 ng / ml) Ang-1 miał minimalny wpływ na proliferację i żywotność komórek TEPC1165SZ i TEPC2027 (P> 0,2 dla wszystkich oznaczeń). Również Ang-1 wpływał na wydzielanie VEGF-A przez linie komórkowe plazmocytomy tylko minimalnie (P> 0,1). Wpływ komórek tucznych na angiogenezę in vivo. Wcześniejsze badania wykazały, że Ang-1 sam promuje angiogenezę i jest addytywny w stosunku do VEGF-A w promowaniu angiogenezy (24). Ponieważ ustaliliśmy, że linie komórkowe plazmocytomy TEPC1165SZ i TEPC2027 wydzielają w hodowli nanogram na mililitr VEGF-A, testowaliśmy pod kątem możliwości, że komórki tuczne mogą pośrednio sprzyjać wzrostowi komórek plazmocytu przez promowanie angiogenezy. W teście angiogenezy in vivo przy użyciu Matrigel (BD Biosciences. Discovery Labware) komórki tuczne (BMMC, 0,5 x 106) i komórki plazmacytoma (TEPC2027, 0,5 x 106) indywidualnie indukowały tworzenie tylko kilku cienkich naczyń włosowatych zidentyfikowanych przez ich zawartość czerwonych krwinek komórki (Figura 2A). Przeciwnie, komórki tuczne (BMMC, 0,5 x 106) i komórki plazmacytoma (TEPC2027, 0,5 x 106) łącznie indukowały powstawanie licznych, wyraźnie poszerzonych struktur naczyniowych zidentyfikowanych za pomocą barwienia Trichromem Massona przez ich zawartość czerwonych krwinek i obecność spłaszczonej podszewki komórkowej morfologicznie przypisywanej typowemu śródbłonkowi (Figura 2A). Ten proangiogenny efekt nie został zauważony, gdy komórki plazmocytomy zostały wstrzyknięte samodzielnie w wyższym stężeniu (1,0 × 106 komórek TEPC2027, nie pokazano). Pomiar struktur naczyniowych (zidentyfikowanych jako obszary w obrębie Matrigel wyłożone przez śródbłonek i zawierających krwinek czerwonych) ujawnił, że komórki tuczne w połączeniu z komórkami plazmacytoma były istotnie (P <0,05) bardziej angiogeniczne w porównaniu z każdym typem komórek samodzielnie (Figura 2B, góra) [hasła pokrewne: trening funkcjonalny książka, grzybica przewodu pokarmowego, sennik wygrana na loterii ] [przypisy: metropolia peru, sennik wygrana na loterii, choroba hashimoto u dzieci ]
