Przeprowadzono retrospektywne badanie 1839 kolejnych pacjentów ze średnim czasem obserwacji wynoszącym 33 miesiące (zakres: od 24 do 85 miesięcy), u których wykonano transforaminalną endoskopową operację dekompresyjną w latach 2006-2015 w celu analizy częstości występowania i oszacowania oszczędności kosztów pooperacyjnych.
Komplikacje podzielono na straty przy użyciu siedmioklasowego systemu klasyfikacji Dindo, odróżniając je od następstw nieodłącznie związanych z zabiegiem, a także bez leczenia. Tylko pacjenci z jednostronną radikulopatią z powodu przepukliny dysku lub zwężenia bocznego wgłębienia zostali włączoni do tego badania. Przed operacją migracja dysku była oceniana według kierunku i odległości od przestrzeni dyskowej zgodnie z radiologiczną klasyfikacją 4-stopniową Lee. Rodzaj przepukliny dysku został sklasyfikowany jako zamknięty lub wyciągnięty. Zawarte przepukliny były dalej klasyfikowane jako występy dyskowe w porównaniu z wybrzuszeniami dysku. Ponadto rejestrowano wysokość krążka przedoperacyjnego. Zwężenie stożka lędźwiowego kręgosłupa i boczne zwężenie wnękowe oceniono na przedoperacyjnym obrazowaniu rezonansu magnetycznego i skanowaniu tomografii komputerowej na łagodne, umiarkowane i ciężkie przez podzielenie neuroforenii lędźwiowej na 3 strefy: (1) strefę wejścia, (2) strefę pośrednią i (3) strefa wyjścia. Wyniki chirurgiczne zostały sklasyfikowane zgodnie z kryteriami Macnab. Dodatkowo oceniono redukcję wizualnej skali analogowej (VAS).
[hasła pokrewne: metropolia peru, sennik wygrana na loterii, choroba hashimoto u dzieci ]